Küçükken bana bir masal anlat baba şarkısını ne zaman dinlesem ağlardım.. İstem dışıydı ama ağlardım. Neden bilmiyorum büyüdüm hala gözlerim sulanır..
Benim babam bana masal okuyan, gecenin bir yarısı seslendiğimde hemen kalkıp gelen, küçükken gece tuvalete kaldıran, yemek yapan, temizlik yapan (hatta aşırı titizdir) ve normal baba kavramına uymayan bir babadır.
Anormal de değildir yani, arkadaştır. Hep arkadaş olmuştur. Çoğu kız çocuğu babalarından çekinir veya babaları despotluk yaptığı için korkup hiçbir şey konuşamaz veya yanında asla içki sigara içemez, gece gezmeye gider ama kız arkadaşıma oturmaya gidiyorum diyerek gider, hep bir arada duvar olan ilişkileri vardır. Buna “saygı” derler üzerini kapatırlar. Babam gerçekten çoğu babadan farklıdır. Eğlencelidir, komiktir, beceriklidir, sosyaldir, gençtir asla yaşını göstermez, bakımlıdır, sağlıklıdır, görüntüsüne saçına tıraşına dikkat eder, kibardır, biraz sinirlidir, biraz mükemmeliyetçidir , elinden her iş gelir, gitar çalar, şiir yazar, bir şey öğrenmek istiyorsan sorarsın sana bir öğretmen havasında güzelce anlatır detayları atlamaz.
Ben çok şanslıyım o yüzden. Mükemmel bir babaya sahibim. Ben babamın yanında ayaklarımı uzatıp oturabilirim, uzanıp yatabilirim, sigara içki içebilirim bizim sözde saygılarımız yoktur. çünkü sigara içki veya ayaklarını uzatıp oturmanın bir saygı göstergesi olmadığını öğretti bize.
Mesela kız arkadaşlarımın çoğu 18 yaşlarını doldurdukları gibi gece gezmelerine, alkol almalara bütün yasakları yapmaya başladılar. Ben ihtiyaç duymadım. Neden? Çünkü zaten babam izin verdi, ilk içtiğim alkol onun hazırladığı masum meyve kokteylindeki minik likördü veya bir parmak kırmızı şaraptı yılbaşı gibi özel günlerde içilen. Sigara yanında içmedim çünkü çok hassas bir konu kendisi içti biraz uzun bir süre ve bıraktı şuan çok düşmanız sigaraya. Ama Eskişehir spor maçını izlemeye gittik 90 dk sigara içmeden duramayacağım için içtim yanında. Sigaradan saygı olmaz iç diyor ama kızıyor sürekli diye içemiyorum sanırım 🙂
Eskiden lise yıllarında arkadaşlarımın anlattığı babaların yanında benim babam normal değildi. Olamazdı yani onlar her şeye karışan kıyafetinden eve geliş saatine kadar, her şeyi sorun eden, en önemlisi çocuklarını hiç dinlemeyen babalardı. Hiç söz hakları yoktu. Babam ne derse o diyorlardı. Tamam babalar ne derse odur ama kendi düşünceni söyleyebilmelisin, kendi fikrin olmalı, kendi dünyan olmalı, kendi doğruların olmalı bir birey olmalısın. Ben o yüzden şanslıydım. Hatta şimdi kızımı veriyim de babamla annem yetiştirip bana geri versinler istiyorum. Ben güzel olmuşum kızımda olsun 🙂
Başka bir benzerini veya örneğini görmedim. Herkesin sadece sıradan babası var benim ise mükemmel babam var. Evet çok şanslıyım, benim kadar şanslı olan yoktur diye düşünüyorum. Umarım zamane babaları da benim babam gibi ileri görüşlü, modern, iyi insan olurlar..
Babalar günü günün kutlu olsun seni çok seviyorum! (kalp)