Artik utaniyorum en son ne zaman yazdigima bakmaya. Ama gercekten elimde degil, hergun bir suru kosusturma icinde buluyorum kendimi.

Turkiye’de sadece ise gidip gelir, isten once krese ugrar, donuste kresten kizimi alirdim ama burasi tamamen farkli.

Evden calisma, remote calisma pandemi onceside olan birseydi ve ben 5 yildir evden calisiyorum. Bazilarina gore bu cok buyuk bir avantaj gibi gozuksede malesef degil Bu demektir ki hem calisip ayni zamanda temizlik, yemek, bulasik, camasir, cocuklari okula getir/gotur, market, hersey ama hersey senin sorumlulugunda demektir

Neyse af dileme ve durum aciklama kismini gecersek cok degisen birsey yok aslinda benim tarafimda. Klasik is ara-bul-bitsin ucgeninde savrulup gidiyorum Ama cok az kaldi, yakinda sinirsiz calisma iznine sahip olacagim icin bu kadar fazla is degistirmemis olacagim.

Bunlarin disinda, Ingiltere’de yasam guzel. Ozellikle son bir kac yildir Turkiye’nin maddi ve manevi durumunu dusunursek, hic bir zaman “Keske gelmeseydik” demedigimiz gibi, her gun daha cok “Iyiki geldik” diyoruz. Burda olmakta cok kolay degil. Evet maddi olarak guclu hissettiriyor ama maneviyat yok. Hastalansaniz yalnizsiniz, bir isiniz olsa, cocugunuzu birakmak isteseniz kimseniz yok. “Ben yalnizligi severim, bana dokunmaz” diyen ben bile istedigim bir maca gidemedigim icin isyan edebiliyorum.

Yinede cogu seye ragmen hayat burada guzel geciyor, herkes gunluk bir rutinde ve kimsede sikayetci degil. Bir sure sonra alisiyorsunuz ve hersey cok normal geliyor. Mesela bir puba gitmeyeli uzun zaman oldu ama hic eksikligini hissetmedik. Veya siradan bir haftasonu hava biraz guzelse ve evde yapilacak bir isimiz yoksa degisik bir bolgeye gidip gormedigimiz bir yeri gormek bizim icin buyuk ve guzel bir degisiklik oluyor ve en onemlisi yetiyor.

Yemek aliskanliklarimizda degisti burada, Turkiye’deki secenekleri bazen bulamasakta kendimiz yapmayi ogrendik mesela. Manti, icli kofte, lahmacun, kebap gibi cogu yemegi yapmayi denedik ve basarili olduk

En onemlisi cocuklar burada gercekten mukemmel bir Ingilizce ogreniyorlar ve anadilleri Ingilizce olacak sekilde sekilleniyorlar. Turkce’yi unutmamakla birlikte cogu zaman kendilerini Turkce ifade edemeyecek durumdalar. Bu da aslinda planin bir parcasi. Ne icin burada oldugumuzu hatirlatip mutlu ediyor bizi.

Bu yaziyi fazla uzatmadan umarim ve umarim, baska bir konu basligi ile en yakin zamanda tekrar karsinizda olacagim diyerek, sayfayi yayinlamak istiyorum.

Herkesin her istediginin oldugu, cok mutlu gunler olsun, Sevgiler

Dipnot:Turkce klavye eksikligi icin tekrar tekrar ozur diliyor ve anlayisiniza siginiyorum

The post Kahvem&Sigaram.14 first appeared on Ozge Yazıyor.

Yine yeniden yazamamamin uzerinden bilmem kac yil gecti sanirim.

Gercekten vaktim yok

Hem kim derdi ki Kahvem ve Sigaram serisinin 12.sini, Londra’daki evimin bahcesinde yazacagim :))

Hic gelecekteki planlarimizda yoktu boyle birsey. ama durup dusundugumuz de “Gec kalmisiz” yada “iyiki yapmisiz” diyoruz. Bunu diyebilmek tabi ki muthis birsey..

“Keske gelmeseydik” yada “Hemen geri donmeliyiz” dememek..

Bunlari diyenler oldu cevremizde. Bazen mecburiyetten, bazen yapamamaktan, yeteri kadar istememekten diyelim..

Son donemlerde duydugumuz faturalar, zamlar, bizi buraya iyice bagliyor. Londra’ya yerlesmeden once turist olarak geldigimizde fark etmistik. Tekrar Turkiye’ye dondugumuzde market fiyatlari, yasam standarti ve ulkede yasayan insanlarin genel tavri olsun (trafik kurallari, saygi ve sevgiden bahsediyorum) arada ucurumlar vardi.

Hic bir zaman Turkiye’de yolda karsilastiginiz biri size Merhaba demez veya bir hata yapmasa dahi Pardon demez. Burada sokakta yuruyen, alisveris yapan, isine giden, acelesi olan veya olmayan herkesin surekli kullandigi iki sozcuk. Sorry, thank you ve birde koca bir gulumseme

Belki kotu olarak su ozelliginden bahsedebiliriz. Kuralcilar! cok fazla kuralcilar ve bu bir yerde guzel diye bahsettigimiz trafik akisi veya marketteki duzen veya herhangi birsey bile olsa yeri geldiginde sinir bozucu olabiliyor. Mesela bir randevunuza 5 dk gec kalirsaniz gecmis olsun! Hic bir bahane kabul etmezler. Ya insanlar buraya kadar gelmis, yapalim demezler. Veya gecerli sebebiniz bile olsa, mantikli bir cozum bile sunsaniz kurallara uymayan hic birseyi yapmazlar! Bu yuzden belkide bu kadar yasanabilir ve mukemmel bir ulke

Ben tabi isime geldigi gibi davraniyorum. Insanoglunun icten gelen nankorlugunu kullanarak yeri geldiginde “Kurallar superdir” yeri geldiginde “Cok kuralcilar” diyebiliyorum.

Neyse lafi fazla uzatmayim, bu acilis olsun (bilmem kacinci kez soyluyorum) her hafta bir yazim olsun!

Burada zaten elimi sallasam Blogger’a yada Youtube’ra carpiyor. Tabi ki onlar gibi devam etmeyecegim Bir onceki yazimda Londra’da dogum olaylarindan bahsederim demistim ama artik ayri bir yazi olarak yazmaya calisacagim.

Turkce klavye eksikligi icin tekrar tekrar ozur diliyor ve anlayisiniza siginiyorum

dip not: buda evimizin yeni bebegi Dexter

En kisa surede gorusmek uzere, sevgiler..

The post Kahvem&Sigaram.13 first appeared on Ozge Yazıyor.

Neden yazmadım? Gecen sene nisan da ogrendim ki hamileyim. Ayni hafta hem issiz kaldim hem bebek haberini aldim. Üzerine zaten covid-19 guya iyice cogaldi (o zamanda dedigim gibi bizi pek etkilemedi).

Okul tatili yeni is arama bebek kontrolleri derken hic vakit bulamadım. Bunu yazarken bile zamanin nasil hizli gectigini gördüm. 9 ay gecti bebek dogdu hatta 2 aylik oldu bile.

Yazdigim gibi tek cirpida olmadi orasi kesin

Planlı degildi, cok supriz yapti bize. İyi ki yapmis, özümün bir erkek kardesi oldu Ismini Leon koyduk. Her isimiz gibi dogumda bir degisik oldu. Ayni hafta hem tasındık hem dogum oldu hemde 2 haftalik bir sozlesmeli is buldum

Ozumde bize benziyor, oda bizim gibi kosturmaca ile 1 ayda 3 okul değiştirdi.

Annem yardıma gelmisti ama Leon 3 haftalıkken donmek zorunda kaldı. Ozumde hep annemler teyzemler yanimizdaydı. Cok desteklerdi bize. Hatta özümü onlar büyüttü diyebilirim. Ben 3 yasına kadar hic yikamadim mesela Ozümü. Leon da ogrendim bebek nasıl yıkanır.

Burada birde köpek almistik onu söyledim umarım. Resmini hemen iletiyorum buraya.

Yok yine dayanamayacagim. Bu ulkede dogum nasıl oluyor yazacagim bir sonraki yazimda yazacagim. Hatta diyorum ki artik kimligi desifre etme zamani geldi sanki. Ama pisman olurmuyum, herkesin bilmesine gerek var mı ona karar veremedim. Neyse biraz daha Düşüneyim üzerinde. O zaman siradakiler sunlar olsun Londrada dogum ve yurtdısında yasamak yazıları gelecek olan yazılar diyeyim. Aslında birde mutsuz kadınlar ve ya insanlar diye bir yazı yazasım var. Ama onu yurtdısında yasamakla birleştirebilirim. Neyse onuda bir dusuneyim.

Umarım bu dusuneyim dediklerimi düsünmelerim 1er sene olmaz Daha fazla uzatip yeni yazılari ertelemeden bitireyim. Kapanısı da hızlı yapalım. Kendinize güzel bakın, görüşmek üzere ..

PS: ingilizce turkce klavye karmasasi icin ozur. Bir sonraki yazida yasamamak icin ugrasacagim.

The post Kahvem&Sigaram.12 first appeared on Ozge Yazıyor.