Gercekten ama gercekten cok cok cok uzun zaman oldu.
Artik utaniyorum en son ne zaman yazdigima bakmaya. Ama gercekten elimde degil, hergun bir suru kosusturma icinde buluyorum kendimi.
Turkiye’de sadece ise gidip gelir, isten once krese ugrar, donuste kresten kizimi alirdim ama burasi tamamen farkli.
Evden calisma, remote calisma pandemi onceside olan birseydi ve ben 5 yildir evden calisiyorum. Bazilarina gore bu cok buyuk bir avantaj gibi gozuksede malesef degil 🙂 Bu demektir ki hem calisip ayni zamanda temizlik, yemek, bulasik, camasir, cocuklari okula getir/gotur, market, hersey ama hersey senin sorumlulugunda demektir 🙂
Neyse af dileme ve durum aciklama kismini gecersek cok degisen birsey yok aslinda benim tarafimda. Klasik is ara-bul-bitsin ucgeninde savrulup gidiyorum 🙂 Ama cok az kaldi, yakinda sinirsiz calisma iznine sahip olacagim icin bu kadar fazla is degistirmemis olacagim.
Bunlarin disinda, Ingiltere’de yasam guzel. Ozellikle son bir kac yildir Turkiye’nin maddi ve manevi durumunu dusunursek, hic bir zaman “Keske gelmeseydik” demedigimiz gibi, her gun daha cok “Iyiki geldik” diyoruz. Burda olmakta cok kolay degil. Evet maddi olarak guclu hissettiriyor ama maneviyat yok. Hastalansaniz yalnizsiniz, bir isiniz olsa, cocugunuzu birakmak isteseniz kimseniz yok. “Ben yalnizligi severim, bana dokunmaz” diyen ben bile istedigim bir maca gidemedigim icin isyan edebiliyorum.
Yinede cogu seye ragmen hayat burada guzel geciyor, herkes gunluk bir rutinde ve kimsede sikayetci degil. Bir sure sonra alisiyorsunuz ve hersey cok normal geliyor. Mesela bir puba gitmeyeli uzun zaman oldu ama hic eksikligini hissetmedik. Veya siradan bir haftasonu hava biraz guzelse ve evde yapilacak bir isimiz yoksa degisik bir bolgeye gidip gormedigimiz bir yeri gormek bizim icin buyuk ve guzel bir degisiklik oluyor ve en onemlisi yetiyor.
Yemek aliskanliklarimizda degisti burada, Turkiye’deki secenekleri bazen bulamasakta kendimiz yapmayi ogrendik mesela. Manti, icli kofte, lahmacun, kebap gibi cogu yemegi yapmayi denedik ve basarili olduk 🙂
En onemlisi cocuklar burada gercekten mukemmel bir Ingilizce ogreniyorlar ve anadilleri Ingilizce olacak sekilde sekilleniyorlar. Turkce’yi unutmamakla birlikte cogu zaman kendilerini Turkce ifade edemeyecek durumdalar. Bu da aslinda planin bir parcasi. Ne icin burada oldugumuzu hatirlatip mutlu ediyor bizi.
Bu yaziyi fazla uzatmadan umarim ve umarim, baska bir konu basligi ile en yakin zamanda tekrar karsinizda olacagim diyerek, sayfayi yayinlamak istiyorum.
Herkesin her istediginin oldugu, cok mutlu gunler olsun, Sevgiler 🙂
Dipnot:Turkce klavye eksikligi icin tekrar tekrar ozur diliyor ve anlayisiniza siginiyorum 🙂
Zaman, insanı her şeye alıştırıyor. Her olay normalleşiyor. Mutluluklar, umarım gelecekte ben de ailem ile mutlu olabileceğim topraklarda yaşarım.