Bugün keyfim yok.. Yazıp yazmama konusunda kararsızdım fakat her gün bir yazı olayını bozmayacağım!
Kızımdan bahsedeyim..
Çocukları pek seven biri değildim, işin gerçeği.. Hatta eşim korkardı çok merak ediyorum kendi çocuğun olduğunda sever misin, göreceğiz falan derdi.
Her şey yolunda giderken evliliklerde gelecek bir adımdır çocuk meselesi. Ee malum bayanların yaş korkusu da olunca yapsak mi ? yapalım mı derken oluverdi işte ?
İyi ki de olmuş çok başka bir şeymiş. tarifi imkansız muhteşem bir his. Hayatınızda o çok sevdiğiniz adam dışında bir kişi daha ekleniyor. Ve onu deliler gibi seviyorsunuz.
Hastalandığında korkuyorsunuz uyuyamıyorsunuz. Ağladığında dünyalar başınıza yıkılıyor. Güldüğünde ise dünyalar sizin oluyor. Artık hayatta 3 kişi oluyorsunuz. Bir değil iki kişiyi düşünüyorsunuz.
İki kişi için endişelenip korkuyorsunuz. İki kişi için yapıyorsunuz ne yapıyorsanız.
Ve yeni gelen aile bireyinin ikinizin bir parçası olduğunu bilmek, hatırlamak ise paha biçilemez..
Bazı alışılmadık durumları da var tabi..
Bizde değişen durumların en başında iki senedir sinemaya gitmediğimizi sayabiliriz. Alışveriş anlayışımız değişti mesela. Kendimize birşeyler almaya gidip mutlaka ona alıp dönüyoruz. Mutfak alışverişi tamamen değişti. Sadece bebek yemekleri odaklı alışverişler yapılıp eve gelince de “ee biz şimdi ne yicez?” Diye birbirimize bakakalıyoruz.
Her önceliğiniz o oluyor tabi. Onun ihtiyaçları onun haftasonu onun oyun günleri onun onun..
Hani yukarıda biz 3 kişiyiz dedik ya aslında öyle değil. 1 bebek ve 2 pervane diyelim biz ona ?
Tabi bunların hepsini isteyerek yapıyorsunuz. Hep anne babalarımız der ya ” çocuğun olduğunda anlarsın” evet anladık.. O bizim herşeyimiz ve her zaman herşeyin en iyisini hakediyor.
Doğru bir evlilik yaptığınıza inanıyor ve eminseniz hiç durmayın yapın bir bebiş herşey daha da güzel olsun ?